…για 12 ώρες. Είκοσι μέρες μετά την άδεια ορκωμοσίας απολαμβάνω τις τελευταίες ώρες της πρώτης μεγάλης εξόδου. Έκανα μπάνιο (…κλπ) σαν άνθρωπος (χωρίς σαγιονάρες ΕΣ κλπ), ήπια καφεδάκι με ‘αξύριστους’ φίλους και κάθισα ξανά στο linuξάκι(ubuntάκι) μου. Πολυτέλειες τις καθημερινότητας που εκτιμάμε μόνο όταν χάσουμε με λίγα λόγια.
Δεν έχω και πολλά να γράψω… από τα τεχνολογικά highlights των ειδήσεων που διάβασα η ανακοίνωση του επόμενου JHUG event με εκλεκτούς ομιλητές. Ελπίζω να καταφέρω να είμαι Αθήνα εκείνο το διάστημα.
ΥΓ. Έμαθα επιτέλους και λεπτομέρειες για το πως προέκυψε το όνομα Java (βλ. εδώ)
Σε μίση ώρα επιστρέφω Κόρινθο. Cya

Εδώ και καμιά δεκαριά μέρες είμαστε σε επιφυλακή λόγω των πυρκαγιών. Κομμένες οι έξοδοι και οι άδειες (για τους μη βυσματούχους, αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που θα αναλύσω άλλη φορά) με λίγα λόγια «εμπλοκή» (ναι, εμπλοκή στο κέντρο)! Αλλά πως βοηθάει ο στρατός; Η απάντηση είναι ότι απλά δεν βοηθάει! Καταρχήν, τουλάχιστον εδώ στην Κόρινθο ο στρατός κινητοποιήθηκε αφού είχε γίνει η μεγάλη καταστροφή. Διάβασα σε διάφορα ειδησεογραφικά site ότι έχουν κινητοποιηθεί κάποιες χιλιάδες στρατιώτες. Κατά τη γνώμη μου είναι για τα μάτια του κόσμου και μόνο. Για να αποδειχθεί η ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού στα πλαίσια διάφορων προεκλογικών παιχνιδιών. Το ακόμα πιο τραγικό, ο στρατός χωρίς την τεχνογνωσία και τα μέσα ανέλαβε τον έλεγχο της κατάστασης…
Πως ελέγχει την κατάσταση; Με ημερήσια ή σε ορισμένες περιπτώσεις διήμερα/τριήμερα πικ-νικ των νεοσυλλέκτων φαντάρων. Είχα την τύχη να συμμετέχω σε δύο τέτοιες εξορμήσεις. Στην πρώτη ήμουν στη λεγόμενη μονάδα πυρασφάλειας. Τι κάναμε; Πηγαμε σε μια περιοχή κοντά στο χωριό Σοφικό του νομού Κορινθίας και αφού περάσαμε μια περίπου ώρα σβήνοντας κορμούς που κάπνιζαν μέσα στην καμένη περιοχή (δραστηριότητα άχρηστη κατά τα λεγόμενα των πυροσβεστών) σαπίσαμε κάτω από τα πεύκα για άλλες 5-6 ώρες πριν γυρίσουμε πίσω. Στην δεύτερη «σχολική εκδρομή» συμμετείχα στα λεγόμενα ΣΤΕΚ, δηλαδή ομάδες των 2-3 ατόμων που τοποθετούνται σε συγκεκριμένα σημεία και ελέγχουν την γύρω περιοχή για αναζωπυρώσεις.
Καλά περάσαμε,…γενικά όταν βγαίνει κανείς από το στρατόπεδο ακόμα και για υπηρεσία είναι καλά. Το χειρότερο τις όλης φάσης είναι να ξυπνάς από τις πέντε, να ετοιμάζεσαι και να περιμένεις το αν και πότε θα φύγεις. Κάτι που γίνετε σε ημερήσια βάση και σου σπάει τα νεύρα.
Ευτυχώς ο θεός μας λυπήθηκε και έβρεξε!
(Τελειώνει η 2ωρη έξοδος και πρέπει να επιστρέψω…Cya)

Εδώ και μια βδομάδα ζούμε σε ένα στρατόπεδο αποκομμένοι από τον έξω κόσμο,… σε μία κατάσταση εικονικής επιφυλακής. Δεν υπάρχει τηλεόραση ούτε εφημερίδες (ούτε internet), ή μόνη επαφή με τον έξω κόσμο το κινητό και το ραδιόφωνο (κυρίως ράδιο αρβύλα) σε ελάχιστες περιπτώσεις. Γίνεται στ’ αλήθεια τόσο πανικός με τις φωτιές; Πρώτο θέμα σε διεθνή media; Έχει καεί όλη η Ελλάδα; Αν ναι γιατί οι φαντάροι δεν καλούνται να βοηθήσουν, αλλά τρώνε τη μέρα τους σε ανούσιες αναφορές, καψόνια και παρελάσεις; Κάθε μέρα συστήνονται ομάδες πυρασφάλεια που είτε δεν φεύγουν καν από το στρατόπεδο, είτε δεν προσφέρουν ουσιαστικά! Οκ, δεν είμαστε εκπαιδευμένοι πυροσβέστες, αλλά σίγουρα τόσο ανθρώπινο δυναμικό κάπου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει την κατάσταση. Και διάθεση υπάρχει (από τους φαντάρους τουλάχιστον)!
Σε μισή ώρα τελειώνει η 2ωρη έξοδος και πρέπει να φύγω…Cya